Maart roert zijn staart

Links op de voorgrond de gesnoeide tulpenboom met rechts achter de haag een berk.
Klik op het plaatje voor grotere afbeelding. Foto © 2008 J. Dijkema.

We hebben een prachtige februari achter de rug, met veel zon en vrij zachte temperaturen. We hielden het wat betreft de vorstperiode voor gezien, en zijn begonnen met het snoeien van de rozen en de hortensia’s. Als alle rozen een beurt hebben gehad zijn we zo veertien dagen verder.

Inmiddels is de Thuja uit ons tuinbeeld verdwenen, dat geeft de berk meer ruimte. Onze hovenier Ger heeft de stam en de takken van deze vijf-meter-hoge boom meegenomen. Toen bleef er een berg takken over die letterlijk niet te overzien was. Maar met man en macht en vooral volharding is het in tien dagen gelukt om alle takken te bundelen, minstens 34 bossen! Mooi dat we ze aan de straat konden zetten, om door de vuilverwijdering meegenomen te worden.

Gelukkig waren drie van de kleinkinderen bij ons, dus die hebben de bundels in een kwartiertje aan de weg gezet.
Opa doet daar twee uur over en is dan buiten adem. Jammer dat ze zo ver weg wonen.

Ook een grote hulst heeft het moeten ontgelden, althans, die heeft een flinke snoeibeurt ondergaan. We gebruiken grote bloembakken van plastic om het snoeisel te verzamelen (hoef je het niet nog eens aan te pakken met gevaar op gemene krassen) en dat gaat apart naar een vuilverwerkingbedrijf waar je voor niets je afval naartoe kunt brengen.

Nu het land wordt geteisterd door maartse stormen zijn we helemaal tevreden dat we dit jaar zo vroeg zijn geweest met de aanvang van het snoeien van de rozen. Van werken in de tuin komt het even niet, we gaan maar eens wat culturele uitstapjes maken, zoals naar De Hermitage, het voormalig Amstelhof, waar momenteel Art Nouveau afkomstig van de Hermitage Sint-Petersburg collectie wordt vertoond, en naar het RembrandtHuis, waar een tentoonstelling is te zien over de fascinerende kunstenares en entomologe Maria Sibylla Merian & heur Dochters: Vrouwenlevens tussen kunst en wetenschap.

Wat ons overigens doet denken aan een personage in Een schitterend gebrek, een roman van Arthur Jaspin