Snoeien

Een paar weken geleden kwam één van onze dochters (beiden wonen in Frankrijk) om te helpen met het afhalen en bijeen garen van dode takken en planten. Het was een paar dagen mooi weer, dus zijn we meteen maar snel met het snoeien van de rozenstruiken begonnen. Dat is ieder jaar weer een enorm werk. Indrukwekkend, de hoeveelheid dood hout dat er uit zo’n tuin komt. Verbazingwekkend ook altijd weer, dat er dan toch uit die kaal tonende grond prachtige bloemen en planten te voorschijn komen.

Ook onze tuinhulp heeft het werk weer opgevat. De grond was nog wel zeer nat, dus ze kon niet helemaal in de border lopen, anders was de grond zo dicht geslagen, maar er was genoeg te doen aan de randen, zoals hortensia’s snoeien en grassen afsnijden.

Afgelopen zaterdag hebben we in de tuin een put laten slaan tot op 18 meter diepte. Een buis ging de grond in tot op het waterniveau, pompje er bij, electricitiet en we ze zullen geen kraanwater meer hoeven te gebruiken. We haalden tot nog toe het water toch al met behulp van een slang uit de sloot, om de tuin te besproeien, maar dat is toch erg onhandig, en ook zwaar werk. We verheugen er ons op om in de zomer, enkel even hoeven pompen om te kunnen spuiten!




Het leek van de week wel alsof we een houtwal hadden aangelegd bij de weg, en dat wat op de foto te zien is was nog maar een deel van het snoeiafval. Alles moet gebundeld worden in takkenbossen die niet langer moger zijn dan anderhalve meter. Op die manier kunnen de gemeentewerkers ze gemakkelijk oppakken en in de vuilniswagen gooien. Opgeruimd staat netjes. Over een maand hebben we alweer een hoop troep, dus je moet er van genieten zolang het netjes is.

Onze tuinhulp heeft van de week ook voor het eerst dit jaar het gras in de achtertuin gemaaid. Daar knapt het geheel meteen van op. Paden vegen, gras maaien, hagen snoeien, als je dat allemaal gedaan hebt, dan heb je een mooie tuin. Hadden we geen onkruid wieden genoemd? De meeste mensen zien dat toch niet. Of wel?